Ministranci

Zbiórki ministrantów odbywają się w każdą sobotę o godzinie 11.00.

Ministrant jest POMOCNIKIEM przy sprawowaniu Mszy świętej i podczas innych nabożeństw liturgicznych.

Nazwa pochodzi od „ministrare” znaczy „służyć”. Służymy Bogu, kiedy przyczyniamy się do tego, aby liturgia była piękna.
Ministrant usługuje księdzu, gdy przygotowany jest ołtarz i dary ofiarne potrzebne do ofiary Mszy świętej. Pomaga również po zakończeniu Mszy świętej.

Modlitwa przed Mszą Świętą.
Oto za chwilę przystąpię do ołtarza Bożego,
do Boga, który rozwesela młodość moją,
do świętej przystępuję służby. Chcę ją dobrze pełnić.
Proszę Cię, Panie Jezu, o łaskę skupienia,
by myśli moje były przy Tobie,
by oczy moje były zwrócone na ołtarz,
a serce moje oddane tylko Tobie. Amen.

Modlitwa po Mszy Świętej.
Boże, którego dobroć powołała mnie do Twej służby,
spraw bym uświęcony uczestnictwem w Twych tajemnicach,
przez dzień dzisiejszy i całe me życie szedł tylko drogą zbawienia.
Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Ministrant jest tym, który NIESIE ZNAKI.
Ministrant niesie pewne określone przedmioty, które dla liturgii są niezbędne i dla liturgii mają szczególnie ważne znaczenie. Te znaki mają ludziom wierzącym coś przedstawiać i wskazywać na inną rzeczywistość.

1. Ministrant powinien sam BYĆ ZNAKIEM
   Ministrant przez służenie wskazuje, że każde nabożeństwo liturgiczne sprawowanie w kościele, jest nie tylko sprawą kapłana, lecz sprawą całej parafii i wszystkich wiernych! Ministrant przez swoje służenie pokazuje, że „uczestniczyć w liturgii” nie znaczy tak jak w kinie, albo przed telewizorem tylko słuchać czy oglądać! „Uczestniczyć w liturgii” to znaczy także współdziałać i współtworzyć ją, czynnie się w niej angażując!. Kiedy wchodzę do kościoła 1 . Pokazuję, że jestem ochrzczony: końce palców zanurzam w wodzie święconej i czynię znak krzyża świętego!
   Przy moim chrzcie kapłan trzykrotnie polał wodą moją głowę w znaku krzyża.
   Powiedział przy tym:
   „nn”, ja ciebie chrzczę w imię Ojca i syna i Ducha Świętego” („nn” to twoje imię).
   Przez chrzest Święty stałem się:

• dzieckiem Boga,
• chrześcijaninem,
• członkiem wspólnoty Kościoła świętego.

Znak krzyża uczyniony wodą święconą przy wejściu do kościoła powinien przypominać mi o tym, że jestem ochrzczony.

1. Zanim zajmę miejsce w kościele, albo udam się do zakrystii, przyklękam przed tabernakulum!

• Tabernakulum to szafka stojąca na środku ołtarza przyściennego, na osobnej podstawie w pobliżu ołtarza głównego lub w osobnej kaplicy.
• Tabernakulum służy do przechowywania Najświętszego Sakramentu, czyli Świętych Hostii!
• Wieczna lampka wskazuje, że w tabernakulum znajduje się Najświętszy Sakrament.
• W Najświętszym Sakramencie jest rzeczywiście obecny Jezus Chrystus. W tym Świętym Chlebie jest On tu obecny dla nas!

1. Zakrystia

• Zakrystia jest to pomieszczenie znajdujące się w każdym kościele. Przechowuje się w niej naczynia, księgi i szaty liturgiczne, zaś kapłan, ministranci, lektorzy i inni usługujący, przygotowują się do uczestnictwa w liturgii.

1. Punktualność
   Na swój dyżur ministrancki nie przychodź nigdy na ostatnią minutę, ponieważ:

• musisz założyć komże lub albę!
• być może będziesz musiał jeszcze coś przenieść do Prezbiterium, czyli tej części kościoła, w której znajduje się ołtarz główny,
• może trzeba będzie jeszcze coś omówić z księdzem,
• ponadto ważne są jeszcze dwie minuty cichego skupienia i zastanowienia przed rozpoczęciem liturgii.
  Dlatego niezbędny jest pewien określony czas do przygotowania. Niezwykle ważną regułą obowiązującą każdego, bez wyjątku ministranta jest:
• przybyć 15 MINUT przed rozpoczęciem nabożeństwa i to jest punktualność ministranta!

1. Ubiór ministrancki
   Krótszą szatę liturgiczną wkładaną na siebie, nazywamy komżą. Jest ona zawsze koloru białego. W wielu parafiach ministranci noszą albę z kapturkiem oraz cingulum. Uwaga! Zwróć uwagę, aby alba nie była ani za krótka, ani za długa!
   Po skończonym nabożeństwie, złóż komżę i albę!

W niektórych parafiach używana jest sutanna ministrancka (tunika). Jest to długa do kostek suknia koloru czerwonego, zielonego, czarnego lub fioletowego.

1. Co oznacza strój liturgiczny ministranta?
   Ministrant jest znakiem! Również szata ministranta powinna coś przedstawiać, czyli być znakiem.
   Strój liturgiczny ministranta, podobnie jak szaty kapłana podczas sprawowania liturgii, pokazują wierzącym, że zgromadzenie w Kościele nie jest zwyczajnym zgromadzeniem, lecz szczególną wspólnotą wierzących w Chrystusa. To liturgiczne zgromadzenie jest uroczystym świętowaniem.
   W liturgii świętują nie tylko ludzie, ale Bóg i Jezus Chrystus Świętują razem ze w wspólnotą parafialną.
   Pomyśl o ważnej obietnicy Jezusa: „Gdzie dwaj, albo trzej zebrani są w imię moje, tam Ja jestem pośród nich”